ظرایف بیانی در دفتر پنج و شش مثنوی
استاد راهنما : دکتر خاور قربانی استاد مشاور : دکتر مهری پاکزاد
استاد داور : دکترفرهاد کاکه رش نام دانشجو : شلر رامیدی نیا
تاریخ دفاع :15/12/90 نمره :۵/۱۷
چکیده :
از دیدگاه مولوی، در اثر ماندگار وی(مثنوی معنوی) برای رسیدن به معنی، باید از صورت گذشت؛ یعنی برای درک بهتر معانی ابیات توجّه به ظاهر و زیباییهای کلام لازم است. بنابراین پژوهش حاضر به بررسی ظرایف و صور بیانی در دو دفتر پنجم و ششم مثنوی معنوی مولوی، اختصاص دارد و به پنج فصل تقسیم شدهاست. در فصل اول کلیات تحقیق و صورت و معنی را از دیدگاه مولانا مورد بحث و بررسی قرار داده و در فصلهای دوم تا پنجم به بررسی مظاهر علم بیان در این اثر ماندگار پرداخته شدهاست.
شایان ذکر است که تشبیه به عنوان بارزترین ابزار بلاغی مورد استفادهی مولانا در مثنوی بوده و دیگر مصادیق بلاغی به ترتیب کنایه، استعاره و مجاز در مراتب بعدی قرار دارند.
کلیدواژه: بیان، استعاره، تشبیه، کنایه، مجاز، مثنوی.دانشگاه آزاد مهاباد