سید میرابوالحسن عبدالعلی تحسین شاعر و سخنوری توانا است. وی در شعر بالاترین مدارج کمال را پیموده و بحق سرآمد خیل شاعران "بلتستان" است. تحسین در انواع قالب های شعر فارسی طبع آزمایی کرده است, اما او را باید غزل سرای برجسته به شیوه هندی, به شمار آورد. هنر او در کار برد اصطلاحات, ترکیبات و صور خیال مانند شاعر معروف سبک هندی "صائب تبریزی" است. وی در غزل سرای همانند "صائب تبریزی" استعارات و تشبیهات و کنایه های زیبا را به کار می برد و در شعر, خویش را شاگرد " صائب" می داند. غزل های تحسین چنان روان است که خواننده ناخودآگاه, آن را همراهی می کند. وی در این کلیات, غیر از غزل سرایی, به مرثیه سرایی, تخمیس, مناجات, حکایات منظوم, نامه های منظوم و... نیز اشعاری نغز سروده است. وی اساسا" صوفی منش بوده, به همین جهت, واردات قلبی و مشاهدات درونی خود را بدون کم و کاست در قالب شعر ریخته است. در این پایان نامه, مقدمه ای, در باره اوضاع تاریخی, فرهنگی و ادبی محیط زیست شاعر (بلتستان) و شرح احوال شاعر پرداخته شده است. در تصحیح نسخه (گلشن اذهان) که منحصر به فرد است, شیوه قیاسی و انتقادی را به کار گرفته شده است. تصحیح و تدوین دیوان (گلشن اذهان) و تحقیق درباره آن, در واقع, احیای میراث فرهنگی و ادبی فارسی در شبه قاره پاکستان و هند, خواهد بود, زیرا تحقیق راجع به شناخت شخصیت و آثار ادبی این سراینده, به بازیافت تاریخ فرهنگ و ادب منطقه "بلتستان" که پرتوی از ادبیات فارسی است, کمک خواهد کرد |